ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | ||||||
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 |
لُوس کردن کودکان آنها را موجوداتی ضعیف و بی اراده و خود رأی بار میآورد. چنین کودکانی در ایام کودکی، پدران و مادران خود را با انجام کاهای نادرست به زحمت می اندازند و آنان را با مشکلاتی مواجه میکنند.
کودکی لوس بار آمده، به دو مصیبت بزرگ گرفتار میشود؛ از طرفی توقع دارد زن و مرد اجتماع، مانند پدر و مادرش او را نوازش کنند و بی حساب احترامش کنند و اوامر او را بی چون و چرا انجام دهند. وقتی مشاهده میکند که مردم نه تنها احترامش نمیکنند، بلکه در مقابل این توقع بیجا مسخرهاش میکنند، سخت ناراحت میشود و در خود احساس حقارت و پستی میکند. و از طرف دیگر شکستهای درونی و ناکامیهای روانی که منشأ عقدۀ حقارت شده است، او را تندخو و عصبی، بی حوصله، بداخلاق میکند، به مردم بدبین میشود و با کلمات زشت و رفتار ناپسند پدر و مادر یا افراد دیگر را عصبانی و ناراحت میکند.
هیچ چیز به قدر تحقیری که کودک در قبال قدرت و زورنمایی بزرگترها در خود احساس میکند، اعتماد به نفس را در او خاموش نمیکند، به خصوص وقتی که پس از توسل به زور به او بگویند: "بی خود سعی نکن، تو نمیتوانی، عرضه اش را نداری".
در ریحانه بهشتی آمده است: اگر کودک مورد احترام باشد، در خانه کمتر از اوامر پدر و مادر سرپیچی میکند. احترام به کودک و حسن معاشرت پدر و مادر با وی یکی از اساسی ترین عوامل ایجاد شخصیت در کودک است.
پیامبر اکرم (ص) میفرمایند: "اَکرِمُوا اَولادَکُم وَ اَحسِنُوا آدابَهُم؛ به فرزندان خود احترام بگذارید و با آداب و روش پسندیده با آنها معاشرت کنید."
بنابراین باید عنوان کرد که مربی خوب کسی است که عاقلانه خواهشهای کودک را از راههای صحیح و با روش درست تعدیل کند.